14 Եւ եհան զհանդերձս այրութեան իւրոյ յինքենէ, արկաւ տեռ եւ զարդարեցաւ, եւ նստաւ առ դրան Ենանու յանցս Թամնայ. զի ետես եթէ մեծ եղեւ Սելովմ, եւ նա ոչ տայր զնա նմա կին։
Ամբարձ զաչս քո յուղղութիւն՝ եւ տես. ո՞ւր ոչ թաթաւեցար. ի ճանապարհս քո նստար դու նոցա իբրեւ ագռաւ միայնացեալ թափուր՝՝. եւ պղծեցեր զերկիրդ պոռնկութեամբ քով եւ չարեօք քովք։
Եւ ի գլուխս ամենայն ճանապարհաց քոց շինեցեր զպոռնկոցս քո, եւ ապականեցեր զգեղ երեսաց քոց, եւ լայնեցար ամենայն անցաւորաց ճանապարհի եւ յաճախեցեր զպոռնկութիւնս քո։