Եւ ա՛ռ Թամար մոխիր եւ արկ զգլխով իւրով, եւ զպարեգօտսն կոճկէնս՝՝ զոր զգեցեալ էր՝ պատառեաց, եւ եդ զձեռս իւր ի վերայ գլխոյ իւրոյ, եւ երթայր երթալով եւ լայր։
եւ ետես՝ եւ ահա կայր ի վերայ սեանն ըստ օրինի իւրում, եւ երգիչք եւ փողարք շուրջ զարքայիւ, եւ ամենայն ժողովուրդք երկրին խնդային եւ փողս հարկանէին փողովք, եւ պատառեաց Գոթողիա զհանդերձս իւր, աղաղակեաց եւ ասէ. Դաւ է, դաւ է։
Եւ եղեւ իբրեւ ընթերցաւ արքայն Իսրայելի զհրովարտակն, պատառեաց զհանդերձս իւր եւ ասէ. Միթէ Աստուա՞ծ իցեմ ես սպանանել կամ կեցուցանել, զի առաքեաց առ իս աւաքել զայրդ ի բորոտութենէ իւրմէ. բայց գիտասջիք եւ տեսջիք զի պատճառի իմն նա առ իս։
եւ ասէին. Արք, զի՞նչ գործէք զայդ. մեք ձեզ նմանողք կարեօք մարդիկ եմք, աւետարանել ձեզ յայդպիսի ունայնութեանց դառնալ յԱստուած կենդանի, որ արար զերկինս եւ զերկիր եւ զծով եւ զամենայն որ ի նոսա։
Եւ եղեւ իբրեւ ետես զնա, պատառեաց զհանդերձս իւր եւ ասէ. Վա՜յ է ինձ, դուստր իմ, ընկճեցեր զիս, խոչընդակն եղեր ինձ՝՝. զի ես բացի զբերան իմ վասն քո՝՝ առ Տէր, եւ ոչ կարացից դարձուցանել։