Եւ առին զԵրեմիա, եւ ընկեցին զնա ի գուբն Մեղքեայ որդւոյ թագաւորին, որ էր ի սրահի բանտին. եւ իջուցին զԵրեմիա պարանօք ի գուբն. եւ ի գբի անդ ջուր ոչ էր, այլ լոկ տիղմ. եւ կայր Երեմիա ի տղմին։
Եւ նստան ուտել հաց. զաչս ի վեր բարձեալ տեսին, եւ ահա ճանապարհորդք Իսմայելացիք գային ի Գաղաադէ, եւ ուղտք նոցա լի էին խնկովք, ստաշխամբ եւ ռետնիւ, եւ երթային իջուցանել յԵգիպտոս։
Եւ ասեն իւրաքանչիւր ցեղբայր իւր. Այո, քանզի ի մեղս եմք վասն եղբօրն մերոյ. զի արհամարհեցաք զնեղութիւն ոգւոց նորա յորժամ աղաչէրն զմեզ, եւ ոչ լուաք նմա. վասն այնորիկ եկն ի վերայ մեր այս նեղութիւն։