Եւ ասէ ցնոսա Ռուբէն. Մի՛ հեղցուք արիւն, այլ արկէք զդա ի գուբ մի յանապատի աստ, եւ ձեռն մի՛ արկանէք ի նա. զի թափեսցէ զնա ի ձեռաց նոցա, եւ հասուցանիցէ զնա առ հայր իւր։
Եւ ասեն իւրաքանչիւր ցեղբայր իւր. Այո, քանզի ի մեղս եմք վասն եղբօրն մերոյ. զի արհամարհեցաք զնեղութիւն ոգւոց նորա յորժամ աղաչէրն զմեզ, եւ ոչ լուաք նմա. վասն այնորիկ եկն ի վերայ մեր այս նեղութիւն։
Եւ էր զնովաւ պարեգօտք ասղնագործք եւ կոճկէնք՝՝, զի այնպէս զգենուին դստերք թագաւորաց կոյսք զձորձս իւրեանց. եւ եհան զնա սպասաւորն արտաքս, եւ փակեաց զդուրսն զկնի նորա։