Եւ եմուտ Դաւիթ ի տուն իւր յԵրուսաղէմ. եւ ա՛ռ արքայ զտասն կանայսն զհարճս իւր զորս եթող պահել զտունն, եւ ետ զնոսա ի տուն պահեստի. եւ կերակրեաց զնոսա, եւ առ նոսա ոչ եմուտ. եւ էին նեղեալք, զի մինչեւ ցօր մահուան իւրեանց կեցին այրիք։
Եւ Որդիք Ռուբենի՝ անդրանկանն Իսրայելի, վասն զի նա էր անդրանիկ. եւ յելանելն նորա յանկողինս հօր իւրոյ՝ ետ զօրհնութիւն նորա որդւոյ իւրում Յովսեփայ՝ որդւոյ Իսրայելի. եւ ոչ համարեցաւ յազգ յանդրանկութեանն իւրում.
Ժողովուրդ Եփրեմայ պատժեաց զնոսա ի հովիտսն. եղբայր քո Բենիամին՝ քոյին ժողովուրդ. յինէն ի Մաքիր իջին խուզարկուք, եւ ի Զաբուղոնէ զօրացուցիչք՝ գաւազանաւ պատմութեան դպրի։
Եւ Հեղի ծերացեալ էր յոյժ, եւ լսէր զամենայն ինչ զոր առնէին որդիք նորա ընդ որդիսն Իսրայելի, եւ որպէս ննջեցուցանէին զկանայս ուխտաւորս առ դրան խորանին վկայութեան։