4 Եւ խօսեցաւ Սիւքեմ ընդ Եմովրայ հօր իւրոյ եւ ասէ. Առ դու ինձ զաղջիկս զայս կնութեան։
Եւ բնակէր յանապատին Փառանու, եւ ա՛ռ նմա մայր նորա կին յերկրէն Եգիպտացւոց։
Եւ ուշ եդեալ Դինայի դստերն Յակոբայ՝ սիրեաց զկոյսն, եւ խօսեցաւ ըստ մտաց կուսին։
Եւ լուաւ Յակոբ եթէ պղծեաց որդի Եմովրայ զԴինա զդուստր նորա. եւ որդիք նորա էին ի խաշինս ի դաշտի. լուռ եղեւ Յակոբ մինչեւ եկին նոքա։
Եւ ես յո՞ տանիցիմ զնախատինս իմ. եւ դու լինիցիս իբրեւ զմի յանզգամաց ի մէջ Իսրայելի. եւ արդ խօսեաց ընդ արքայի, եւ ոչ արգելու զիս ի քէն։
առէք կանայս եւ եղիցին ուստերք եւ դստերք, եւ առէք կանայս ուստերաց ձերոց եւ զդստերս ձեր տուք արանց, եւ ծնցին ուստերս եւ դստերս, եւ բազմասջիք այդր եւ մի՛ նուազեսջիք։
եւ ել պատմեաց հօր իւրում եւ մօր իւրում եւ ասէ. Կին մի տեսի ի Թամնաթա ի դստերացն այլազգեաց. եւ արդ առէք զնա ինձ կնութեան։