29 Եւ զամենայն մարդագերի նոցա, եւ զամենայն՝՝ զկահ եւ զկարասի նոցա, եւ զկանայս նոցա գերեցին, եւ յափշտակեցին որ ինչ էր ի քաղաքին եւ որ ինչ՝՝ ի տունս։
Եւ ասէ Լաբան ցՅակոբ. Ընդէ՞ր արարեր զայդ, ընդէ՞ր գաղտագնաց եղեր յինէն, եւ գողացար զիս՝՝, եւ վարեցեր զդստերս իմ իբրեւ զգերեալս սրոյ։
Եւ որդիքն Յակոբայ մտին ի վերայ վիրաւորացն, եւ առին աւար զքաղաքն, յորում պղծեցին զԴինա զքոյրն նոցա։
Զարջառ եւ զոչխար եւ զէշս նոցա որ էին՝՝ ի քաղաքին, եւ որ ինչ ի բացի էր՝ առին։
Եւ ասէ Յակոբ ցՇմաւոն եւ ցՂեւի. Ատելի արարէք զիս, երեւել անզգամ ամենայն՝՝ բնակչաց երկրիս ի մէջ Քանանացւոց եւ Փերեզացւոց. եւ ես սակաւաւոր եմ թուով, արդ եթէ ժողովիցին ի վերայ իմ եւ հարկանիցեն զիս, սատակելով սատակիցիմ ե՛ւ ես ե՛ւ տուն իմ։
Եւ առին զամենայն զաւար նոցա եւ զամենայն կապուտ նոցա ի մարդոյ մինչեւ յանասուն։
Եւ զկանայս Մադիամու եւ զաղխն նոցա եւ զանասուն նոցա եւ զամենայն ստացուածս նոցա եւ զզօրս նոցա առին յաւարի։