Եւ ասէ Յակոբ ցՇմաւոն եւ ցՂեւի. Ատելի արարէք զիս, երեւել անզգամ ամենայն՝՝ բնակչաց երկրիս ի մէջ Քանանացւոց եւ Փերեզացւոց. եւ ես սակաւաւոր եմ թուով, արդ եթէ ժողովիցին ի վերայ իմ եւ հարկանիցեն զիս, սատակելով սատակիցիմ ե՛ւ ես ե՛ւ տուն իմ։
Եւ եղեւ ընդ երեկս եւ յարեաւ Դաւիթ յանկողնէ իւրմէ, եւ զգնայր ի վերայ տանեաց տան թագաւորին. եւ ետես ի տանեացն կին մի լուացեալ, եւ կինն գեղեցիկ տեսլեամբ յոյժ։
հանջիք զերկոսին ի դուռն քաղաքին իւրեանց, եւ քարկոծեսցեն զնոսա քարամբք եւ մեռցին. զաղջիկն՝ զի ոչ բողոքեաց ի քաղաքին, եւ զայրն որ լլկեաց զկին ընկերի իւրոյ. եւ բարձջիք զչարն ի միջոյ ձերմէ։
Եւ ասէ Գաաղ որդի Աբեդդայ. Ո՞ է Աբիմելէք, եւ ո՞ է որդին Սիքեմայ՝՝ զի ծառայեմք նմա. ո՞չ նա է որդի Յերոբաաղայ, եւ Զեբուղ ծառայ իւր՝՝ ոստիկան նորա, հանդերձ արամբք՝՝ Եմովրայ հօր Սիքեմայ. եւ զի՞ է զի ծառայիցեմք նմա։