Եւ եղեւ իբրեւ լուաւ Լաբան զանուն Յակոբայ որդւոյ քեռ իւրոյ, ընթացաւ ընդ առաջ նորա, գիրկս արկ եւ համբուրեաց զնա, եւ տարաւ զնա ի տուն իւր. եւ պատմեաց Լաբանու զամենայն զբանս զայսոսիկ։
Կազմեաց Յովսէփ զկառս իւր, եւ ել ընդ առաջ Իսրայելի հօր իւրոյ զՔաջաց քաղաքաւն՝՝. եւ իբրեւ յանդիման եղեւ նմա, անկաւ ի վերայ պարանոցի նորա, եւ ելաց ի լալիւն մեծ։
Եւ եմուտ Յովաբ առ արքայ եւ պատմեաց նմա. եւ կոչեաց զԱբիսողոմ. եւ եմուտ առ արքայ եւ երկիր եպագ նմա, եւ անկաւ ի վերայ երեսաց իւրոց յերկիր առաջի արքայի. եւ համբուրեաց արքայ զԱբիսողոմ։
Մի՛ թողուր ի ձեռաց. այլ՝՝ եղիցին ականջք քո հայել յաղօթս ծառայից քոց, եւ անսալ խնդրուածոց որոց երկնչին յանուանէ քումմէ. եւ յաջողեա զխնդրուածս ծառայի քո այսօր, եւ տուր ինձ գտանել գթութիւնս առաջի առնս այսորիկ։ Եւ ես էի տակառապետ թագաւորին։
Եւ տեսեալ զնա ի բացուստ՝ ոչ ծանեան, եւ բարբառեալ մեծաձայն լացին, եւ պատառեցին իւրաքանչիւր զպատմուճան իւր, եւ ցանեցին հող ի վերայ գլխոց իւրեանց ընդ երկինս հայելով։
Եւ եմուտ պատանեակն. եւ յարեաւ Դաւիթ յԱրգաբայն, եւ անկաւ ի վերայ երեսաց իւրոց յերկիր, եւ երկիր եպագ նմա երիցս անգամ, եւ համբուրեաց իւրաքանչիւր զընկեր իւր, եւ ելաց իւրաքանչիւր ի վերայ ընկերի իւրոյ մինչեւ ցմեծ վախճան՝՝։