Հարց ցմանկտիդ քո եւ պատմեսցեն քեզ, եւ գտցեն մանկունքդ շնորհս առաջի աչաց քոց, զի ի բարի աւուր եկին. արդ տացես որչափ ինչ եւ գտցէ ձեռն քո ծառայից քոց, եւ որդւոյ քում Դաւթի։
Եւ ասէ Աննա. Եգիտ աղախին քո շնորհս առաջի քո։ Եւ գնաց կինն զճանապարհս իւր, եւ եմուտ ի վանս իւր, եւ կերաւ ընդ առն իւրում եւ խօսեցաւ՝՝, եւ երեսք իւր այլ ոչ եւս տխրեցան։