Եւ Տէր հաստատեալ կայր ի նմա, եւ ասէ. Ես եմ Տէր, Աստուած Աբրահամու հօր քո, եւ Աստուած Իսահակայ. մի՛ երկնչիր, զի՝՝ զերկիրդ յորում դուդ ննջեցեր, քեզ տաց զդա եւ զաւակի քում։
Եւ ես աւասիկ ընդ քեզ եմ պահել զքեզ յամենայն ճանապարհս քո յոր եւ գնասցես. եւ դարձուցից զքեզ յերկիրս յայս. զի ոչ թողից զքեզ մինչեւ արարից զամենայն ինչ զոր խօսեցայ ընդ քեզ։
Ես եմ Աստուած որ երեւեցայ քեզ ի տեղւոջն Աստուծոյ՝՝. ուր օծեր ինձ զարձանն, եւ եդիր ուխտս. եւ արդ արի ել յերկրէս յայսմանէ, եւ երթ յերկիր ծննդեան քո, եւ եղէց ընդ քեզ։
Եթէ ոչ Աստուած հօր իմոյ, Աստուած Աբրահամու եւ Երկեւղն Իսահակայ էր ընդ իս, այժմ թերեւս ունայն իսկ արձակէիր զիս. այլ զտառապանս իմ եւ զվաստակս ձեռաց իմոց ետես Աստուած, եւ յանդիմանեաց զքեզ երէկ։
յԱստուծոյ հօրն քո, եւ օգնեաց քեզ Աստուած իմ, եւ օրհնեաց զքեզ օրհնութիւն երկնից ի վերուստ, եւ զօրհնութիւն երկրի՝ լի ամենայնիւ. վասն օրհնութեանց ստեանց եւ արգանդի։
Տէր Աստուած մեր, ո՞չ առնես դատաստանս ի նոսա. վասն զի ոչ գոյ զօրութիւն մեր ընդդէմ կալ բազում ամբոխին այնորիկ, եւ ոչ գիտեմք զինչ արասցուք նոցա. այլ առ քեզ են աչք մեր։
եւ ասէ. Տէր Աստուած հարցն մերոց, ո՞չ ապաքէն դու ես Աստուած յերկինս, եւ դու տիրես ամենայն թագաւորութեանց հեթանոսաց, եւ ի ձեռս քո զօրութիւն ուժոյ, եւ ոչ ոք կարէ կալ ընդդէմ քո.
Եւ ասէ ցնա. Ես եմ Աստուած հօր քո, Աստուած Աբրահամու եւ Աստուած Իսահակայ եւ Աստուած Յակոբայ։ Եւ դարձոյց Մովսէս զերեսս իւր, քանզի երկնչէր հայել առաջի Աստուծոյ՝՝։
Եւ նեղեցաւ Դաւիթ յոյժ, զի ասաց ժողովուրդն քարկոծել զնա. զի զայրացեալ էր ոգի ամենայն ժողովրդեանն իւրաքանչիւր ի վերայ ուստերաց եւ դստերաց իւրեանց։ Եւ զօրացաւ Դաւիթ ի Տէր Աստուած իւր։