Եւ իբրեւ եղեւ առաւօտ, փութացուցանէին հրեշտակքն զՂովտ եւ ասէին. Արի առ զկին քո եւ զերկուս դստերս քո զոր ունիս, եւ ել աստի, զի մի՛ եւ դու կորնչիցիս ընդ անօրէնութիւնս քաղաքիդ։
Վասն այնորիկ ոչ ուտեն որդիքն Իսրայելի զամոլաջիլն զոր ընդարմացոյց, որ է ի վերայ տախտակի զըստին, մինչեւ ցայսօր. զի բուռն եհար զտախտակէ զըստին Յակոբայ, եւ ընդարմացոյց զամոլաջիլ նորա։
Եւ առին զզուարակն զոր ետ նոցա, եւ արարին. եւ կարդացին զանուն Բահաղու յայգուէ մինչեւ ցհասարակ օր. եւ ասէին. Լուր մեզ, Բահաղ, լուր մեզ։՝՝ Եւ ոչ գոյր բարբառ եւ ոչ ունկնդրութիւն. եւ ընթանային շուրջ զսեղանովն զոր արարին։
Եւ ասեմ. Վա՜յ է ինձ, ես այր տառապեալ զիա՜րդ կամս հիացեալ՝՝. զի մարդ եմ՝ եւ պիղծ շրթունս ունիմ եւ ի մէջ պղծաշուրթն ժողովրդեան բնակեալ եմ ես. եւ զՏէր զօրութեանց տեսի աչօք իմովք։
Եւ ասէ ցիս. Շատ են քեզ շնորհք իմ, զի զօրութիւն իմ ի տկարութեան կատարի։ Եւ արդ լաւ եւս լիցի ինձ պարծել ի տկարութիւնս, զի բնակեսցէ յիս զօրութիւնն Քրիստոսի։
Ահա եցոյց մեզ Տէր Աստուած զփառս իւր եւ զմեծութիւն իւր, եւ զբարբառ նորա լուաք ի միջոյ հրոյ. յաւուր յայսմիկ տեսաք եթէ խօսիցի Աստուած ընդ մարդոյ եւ կեցցէ։