Եւ ասեմ. Վա՜յ է ինձ, ես այր տառապեալ զիա՜րդ կամս հիացեալ՝՝. զի մարդ եմ՝ եւ պիղծ շրթունս ունիմ եւ ի մէջ պղծաշուրթն ժողովրդեան բնակեալ եմ ես. եւ զՏէր զօրութեանց տեսի աչօք իմովք։
Ահա եցոյց մեզ Տէր Աստուած զփառս իւր եւ զմեծութիւն իւր, եւ զբարբառ նորա լուաք ի միջոյ հրոյ. յաւուր յայսմիկ տեսաք եթէ խօսիցի Աստուած ընդ մարդոյ եւ կեցցէ։
Եւ եղեւ մինչ էր Յեսու յԵրիքով, ամբարձեալ զաչս իւր ետես զի կայր առաջի նորա այր, եւ սուսեր մերկ ի ձեռին նորա. եւ մատուցեալ Յեսուայ ասէ ցնա. Մե՞ր ես թէ ի թշնամեաց մերոց։