9 Եւ եհան Աստուած զամենայն խաշինս՝՝ հօր ձերոյ եւ ետ ինձ։
Եւ զկծէին խաշինքն ի գաւազանսն, եւ ծնանէին խաշինքն գորշախայտս եւ պիսակս եւ խայտախարիւս։
Եւ լուաւ Յակոբ զբանս որդւոցն Լաբանու զի ասէին եթէ. Առ Յակոբ զամենայն ինչս հօր մերոյ, եւ ի հօր մերոյ ընչից արար իւր զայն ամենայն փառս։
Եւ լինէր յորժամ զկծէին խաշինքն, տեսանէի աչօք իմովք յերազի, եւ ահա քաղք եւ խոյք ելանէին ի վերայ մաքեաց եւ այծից, պիսակք եւ խայտախարիւք եւ գորշախայտք։
Ամենայն մեծութիւն եւ փառք՝՝ զոր եհան Աստուած ի հօրէ մերմէ, մեզ եղիցի՝՝ եւ որդւոց մերոց. արդ զոր ինչ ասաց քեզ Աստուած՝ արա։
այծս երկերիւր, քաղս քսան, մաքիս երկերիւր, խոյս քսան,
Լսելի արա ինձ զցնծութիւն եւ զուրախութիւն, եւ ցնծասցեն ոսկերք իմ տառապեալք։
Այր առատ ժառանգեցուցանէ զորդիս որդւոց. գանձի արդարոց՝ մեծութիւն ամպարշտաց։
Եթէ չիցէ՞ ինձ իշխանութիւն յիմսս առնել զինչ եւ կամիմ. կամ թէ ակն քո չա՞ր է, զի ես առատս եմ։