55 Եւ յարուցեալ Լաբան ի վաղիւ անդր համբուրեաց զորդիս իւր եւ զդստերս իւր եւ օրհնեաց զնոսա, եւ գնաց՝ դարձ արարեալ Լաբանայ ի տեղի իւր։
Եւ գնաց Տէր իբրեւ լռեաց ի խօսելոյ անտի ընդ Աբրահամու, եւ Աբրահամ դարձաւ ի տեղի իւր։
Եւ օրհնեցին զՌեբեկա եւ ասեն ցնա. Քոյր մեր ես. իցես ի հազարս եւ ի բեւրս, եւ ժառանգեսցէ զաւակ քո զքաղաքս թշնամեաց քոց։
Կոչեաց առ ինքն Իսահակ զՅակոբ, օրհնեաց զնա եւ պատուիրեաց նմա եւ ասէ. Մի՛ առնուցուս կին ի դստերաց աստի Քանանացւոց։
Եւ եղեւ իբրեւ ծնաւ Ռաքէլ զՅովսէփ, ասէ Յակոբ ցԼաբան. Արձակեա զիս զի երթայց ի տեղի իմ եւ յերկիր իմ։
Եւ չէի՞ արդեւք արժանի՝՝ համբուրել զորդեակս իմ եւ զդստերս իմ. եւ արդ անմտութեամբ արարեր։
Պատասխանի ետ Լաբան եւ ասէ ցՅակոբ. Դստերքդ՝ դստերք իմ են, եւ ուստերքդ՝ ուստերք իմ են, եւ խաշինքդ՝ խաշինք իմ են. եւ ամենայն ինչ զոր դու տեսանես՝ իմ է եւ դստերացդ իմոց. եւ արդ զի՞նչ արարից դոցա այսօր, կամ որդւոց դոցա զոր ես ծնայ՝՝։
Եւ ընթացաւ Եսաւ ընդ առաջ նորա. գիրկս արկ նմա եւ համբուրեաց՝՝, եւ անկաւ ի վերայ պարանոցի նորա եւ համբուրեաց զնա. եւ լացին երկոքեան։
Եւ անց ամենայն ժողովուրդն ընդ Յորդանան, անց եւ արքայ։ Եւ համբուրեաց արքայ զԲերզելի, եւ օրհնեաց զնա, եւ դարձաւ ի տեղի իւր։
Կամ մոռասցի՞ գթալ Աստուած իմ եւ եւս, կամ արգելցէ՞ զգթութիւն իւր բարկութեամբ իւրով։ Հանգիստ։
Զի ամենայն գործք Աստուծոյ արդարութեամբ են. ամպարիշտ պահի աւուր չարի։
Եւ ասէ Բաղակ ցԲաղաամ. Զի՞նչ գործեցեր ընդ իս. յանիծանել թշնամեաց՝՝ կոչեցի զքեզ, եւ դու օրհնեցեր օրհնութիւն։
Եւ արկ Աստուած բան ի բերան Բաղաամու եւ ասէ. Դարձիր առ Բաղակ, եւ այսպէս խօսեսցիս։
Զի՞նչ նզովեցից՝ զոր ոչ նզովէ Աստուած, կամ զի՞նչ անիծից՝ զոր ոչ անիծանէ Տէր.
Եւ յարուցեալ Բաղաամ դարձաւ գնաց ի տեղի իւր, եւ Բաղակ գնաց ընդ իւր կողմն։
եւ ոչ կամեցաւ Տէր Աստուած քո լսել Բաղաամու, եւ դարձոյց Տէր Աստուած քո զանէծսն յօրհնութիւնս. զի սիրեաց զքեզ Տէր Աստուած քո։
Զի դատեսցէ Տէր զժողովուրդ իւր, եւ ի ծառայս իւր մխիթարեսցի. զի ետես զնոսա լուծեալս եւ լքեալս եւ մատնեալս ի գերութիւն։
Եւ ամբարձին զձայնս իւրեանց միւսանգամ, եւ լացին. եւ համբուրեաց Որփա զսկեսուր իւր, եւ դարձաւ ի ժողովուրդ իւր.՝՝ բայց Հռութ գնաց զկնի նորա։