Եւ նա ասէ ցհայր իւր. Մի՛ ինչ ծանր թուեսցի քեզ, տէր. ոչ կարեմ յոտն յառնել առաջի քո, քանզի ի կանանց օրէնս եմ։ Եւ յուզեաց Լաբան զամենայն զտունն՝՝ եւ ոչ եգիտ զկուռսն։
Եւ յուզեցեր զամենայն զինչս իմ, զի՞նչ գտեր յամենայն ընչից քոց ի տան իմում՝՝, դիր առաջի եղբարցս իմոց եւ եղբարց քոց, եւ յանդիմանեսցեն ի մէջ մեր երկոցունց։
Եկին եւ որդիքն Յակոբայ ի դաշտէ. իբրեւ լուան, ստրջացան արքն, եւ տրտմութիւն էր նոցա յոյժ. զի խայտառակութիւն արար յԻսրայելի, մտանելով առ դուստրն Յակոբայ, եւ ոչ այնպէս վճարիցի։
Եւ տրտմեցաւ ի վերայ նորա այրն Աստուծոյ, եւ ասէ. Եթէ հարեալ էիր հնգիցս կամ վեցիցս, յայնժամ հարկանէիր զԱսորիս մինչեւ ի սպառ. եւ արդ երիցս հարցես զԱսորիս։
Եւ բարկացաւ Նէեման, գնաց եւ ասէ. Ես ասէի, թերեւս ելցէ առ իս, եւ կացցէ եւ կարդասցէ զանուն Տեառն Աստուծոյ իւրոյ, եւ դիցէ զձեռն իւր ի վերայ տեղւոյս եւ աւաքեսցէ զբորոտութիւնս։