Եւ ասէ Յակոբ.՝՝ Առ որում գտցես զաստուածսն քո, մի՛ կեցցէ առաջի՝՝ եղբարցս մերոց. եւ արդ ծանիր ինչ ի քոց ընչից առ իս, եւ առցես։ Եւ ոչ ծանեաւ առ նմա եւ ոչ ինչ. եւ ոչ՝՝ գիտէր Յակոբ թէ Ռաքելայ կնոջ իւրոյ՝՝ գողացեալ էր զնոսա։
եւ առ երկիւղի եւ ամօթոյ մարդկան յայտնիցեն եւ կործանեսցին. իսկ որ յուսացեալ է ի Տէր՝ ուրախ լիցի։ Ամպարշտութիւն առն՝ ածէ գայթակղութիւն, եւ որ յուսա ի Տէր՝ ապրեսցի։՝՝