Եւ Տէր հաստատեալ կայր ի նմա, եւ ասէ. Ես եմ Տէր, Աստուած Աբրահամու հօր քո, եւ Աստուած Իսահակայ. մի՛ երկնչիր, զի՝՝ զերկիրդ յորում դուդ ննջեցեր, քեզ տաց զդա եւ զաւակի քում։
Եթէ ոչ Աստուած հօր իմոյ, Աստուած Աբրահամու եւ Երկեւղն Իսահակայ էր ընդ իս, այժմ թերեւս ունայն իսկ արձակէիր զիս. այլ զտառապանս իմ եւ զվաստակս ձեռաց իմոց ետես Աստուած, եւ յանդիմանեաց զքեզ երէկ։
Այսպէս խօսեսջիք ընդ Եզեկեայ արքայի Յուդայ՝ ասել. Մի՛ հպարտացուսցէ զքեզ Աստուած քո յոր դուն յուսացեալ ես, ասել՝ թէ ոչ մատնեսցի Երուսաղէմ ի ձեռս արքային Ասորեստանեայց։