Եւ ասէ ցնա Աստուած ի տեսլեանն. Ես գիտացի զի սրբութեամբ սրտի արարեր դու զայդ, եւ խնայեցի ես ի քեզ՝ չմեղանչել քեզ յիս. վասն այնորիկ ոչ ետու թոյլ քեզ մերձենալ ի դա։
Եթէ ոչ Աստուած հօր իմոյ, Աստուած Աբրահամու եւ Երկեւղն Իսահակայ էր ընդ իս, այժմ թերեւս ունայն իսկ արձակէիր զիս. այլ զտառապանս իմ եւ զվաստակս ձեռաց իմոց ետես Աստուած, եւ յանդիմանեաց զքեզ երէկ։
Եւ սրտմտութիւն քո զոր սրտմտեցեր, եւ դառնութիւն քո ել առաջի՝՝ իմ. եւ արկից վարապան ի ցռուկ քո, եւ դանդանաւանդ ի կզակս քո. եւ դարձուցից զքեզ ընդ նոյն ճանապարհ ընդ որ եկիր։
Եւ եկն Աստուած առ Բաղաամ ի գիշերին եւ ասէ ցնա. Եթէ կոչել զքեզ եկեալ են արքդ այդոքիկ, արի երթ զկնի դոցա. բայց զբանն զոր ես խօսեցայց ընդ քեզ՝ զայն արասցես։
Եթէ տացէ ինձ Բաղակ լի տամբ իւրով արծաթ եւ ոսկի, ոչ կարիցեմ անցանել զբանիւ Տեառն, առնել զայն չար կամ բարի յանձնէ իմմէ. այլ զոր ինչ ասիցէ Աստուած՝ զայն խօսեցայց։
Եւ մինչդեռ նա զայս ածէր զմտաւ, ահա հրեշտակ Տեառն ի տեսլեան երեւեցաւ նմա եւ ասէ. Յովսէփ, որդի Դաւթի, մի՛ երկնչիր առնուլ առ քեզ զՄարիամ կին քո. քանզի որ ի նմայն ծնեալ է՝ ի Հոգւոյն Սրբոյ է։
եւ պատասխանի տուեալ ասասցես առաջի Տեառն Աստուծոյ քո. ԶԱսորիս եթող՝՝ հայր իմ եւ էջ յԵգիպտոս, եւ պանդխտեցաւ անդ սակաւ ինչ թուով, եւ եղեւ անդ յազգ մեծ, եւ բազմացաւ անդ յոյժ յոյժ.