23 Եւ առեալ զեղբարս իւր ընդ իւր, պնդեցաւ զկնի նորա ճանապարհ զեւթն աւուր, եւ եհաս նմա ի լերինն Գաղաադու։
Ասէ Աբրամ ցՂովտ. Մի՛ լիցի կռիւ ընդ իս եւ ընդ քեզ, եւ ընդ հովիւս իմ եւ ընդ հովիւս քո. զի արք եղբարք եմք մեք։
Եւ ասէ. օրհնեալ Տէր Աստուած տեառն իմոյ Աբրահամու, որ ոչ վրիպեցոյց զարդարութիւն իւր եւ զճշմարտութիւն ի տեռնէ իմմէ, եւ ինձ յաջողեաց Տէր ի տան եղբօր տեառն իմոյ։
Ազդ եղեւ Լաբանու Ասորւոյ յաւուրն երրորդի, եթէ գնաց Յակոբ։
Եւ եկն Աստուած առ Լաբան Ասորի ի տեսլեան գիշերոյ եւ ասէ ցնա. Զգոյշ լեր անձին քում, գուցէ խօսիցիս ընդ Յակոբայ անզգամութեամբ։
Եւ եղեւ յետ աւուրց բազմաց, իբրեւ եղեւ մեծ Մովսէս, ել առ եղբարս իւր որդիսն Իսրայելի՝՝, հայեցեալ ի չարչարանս նոցա. ետես այր մի Եգիպտացի, զի հարկանէր զոմն Եբրայեցի յեղբարց իւրոց յորդւոցն Իսրայելի։՝՝
Եւ ելեալ յերկրորդում աւուր, տեսանէր երկուս արս Եբրայեցիս ընդ միմեանս մարտուցեալս. եւ ասէ ցայրն որ զրկէրն. Ընդէ՞ր հարկանես զընկերդ։