Եւ ասէ Յակոբ.՝՝ Առ որում գտցես զաստուածսն քո, մի՛ կեցցէ առաջի՝՝ եղբարցս մերոց. եւ արդ ծանիր ինչ ի քոց ընչից առ իս, եւ առցես։ Եւ ոչ ծանեաւ առ նմա եւ ոչ ինչ. եւ ոչ՝՝ գիտէր Յակոբ թէ Ռաքելայ կնոջ իւրոյ՝՝ գողացեալ էր զնոսա։
Եւ նա ասէ ցհայր իւր. Մի՛ ինչ ծանր թուեսցի քեզ, տէր. ոչ կարեմ յոտն յառնել առաջի քո, քանզի ի կանանց օրէնս եմ։ Եւ յուզեաց Լաբան զամենայն զտունն՝՝ եւ ոչ եգիտ զկուռսն։
Եւ ասէ Յակոբ ցընտանիս իւր եւ ցամենեսին որ ընդ նմա էին. Ի բաց առէք զաստուածսդ օտարոտիս որ ընդ ձեզ են ի միջոյ ձերմէ, եւ սրբեցարուք, եւ փոխեցէք զպատմուճանս ձեր։
Եւ զվհուկս եւ զգէտս եւ զթերափիմս եւ զկուռսն եւ զամենայն գարշելիսն եղեալս ի Յուդա եւ յԵրուսաղէմ՝ եբարձ Յովսիա. զի հաստատեսցէ զբանս օրինացն գրելոց ի մատենին, զոր եգիտ Քեղկիա քահանայ ի տան Տեառն։
Զի աւուրս բազումս նստցին որդիքն Իսրայելի առանց թագաւորի եւ առանց իշխանի եւ առանց պատարագաց եւ առանց սեղանոյ եւ առանց քահանայութեան եւ առանց յայտնութեանց՝՝։
Եւ խօսեցաւ Յեսու ընդ ամենայն ժողովրդեանն եւ ասէ. Այսպէս ասէ Տէր Աստուած Իսրայելի. Յայնկոյս Գետոյն պանդխտեցան հարքն ձեր յառաջագոյն, Թարա՝ հայր Աբրահամու եւ հայր Նաքովրայ, եւ պաշտեցին զաստուածս օտարս։
Եւ էր այր մի ի Մաոն, եւ հօտք իւր՝՝ ի Կարմեղոս, եւ այրն մեծատուն էր յոյժ. եւ նորա էին ոչխարք երեք հազարք, եւ այծք հազար. եւ եղեն կտուրք հօտիցն ի Կարմեղոս։