17 Յարեաւ Յակոբ, առ զկանայս իւր եւ զմանկունս իւր, եւ եհան զնոսա յուղտս։
Եւ եհաս ի վերայ նոցա Դաւիթ՝՝, եւ եհար զնոսա Դաւիթ յելանելոյ արուսեկին մինչեւ ցերեկոյ եւ ի վաղիւ անդր՝՝, եւ ոչ ապրեցաւ ի նոցանէ այր. բայց միայն պատանեակք չորեքհարեւր հեծան յուղտս եւ փախեան։
Յարուցեալ Ռեբեկա եւ նաժիշտք իւր՝ ելին յուղտսն եւ գնացին ընդ առնն. եւ առեալ ծառային զՌեբեկա՝ գնաց։
Եւ առ ծառայն տասն ուղտ յուղտուց տեառն իւրոյ եւ գնաց, եւ յամենայն բարութեանց տեառն իւրոյ ընդ իւր. եւ յարեաւ գնաց ի Միջագետս ի քաղաքն Նաքովրայ։
Ամենայն մեծութիւն եւ փառք՝՝ զոր եհան Աստուած ի հօրէ մերմէ, մեզ եղիցի՝՝ եւ որդւոց մերոց. արդ զոր ինչ ասաց քեզ Աստուած՝ արա։
Եւ խաղացոյց զամենայն ինչս իւր եւ զամենայն ստացուածս իւր զոր արար ի Միջագետս Ասորւոց, երթալ առ Իսահակ հայր իւր յերկիրն Քանանացւոց։