10 Եւ լինէր յորժամ զկծէին խաշինքն, տեսանէի աչօք իմովք յերազի, եւ ահա քաղք եւ խոյք ելանէին ի վերայ մաքեաց եւ այծից, պիսակք եւ խայտախարիւք եւ գորշախայտք։
Եւ ասէ ցնա Աստուած ի տեսլեանն. Ես գիտացի զի սրբութեամբ սրտի արարեր դու զայդ, եւ խնայեցի ես ի քեզ՝ չմեղանչել քեզ յիս. վասն այնորիկ ոչ ետու թոյլ քեզ մերձենալ ի դա։
Եւ ասէ. Հայեաց աչօք քովք, եւ տես զքաղսն եւ զխոյս որ ելանեն ի մաքիսն եւ յայծս. զիա՛րդ պիսակք եւ գորշախայտք եւ խայտախարիւք են. քանզի տեսի որչափ ինչ առնէր ընդ քեզ Լաբան։