Եւ ասէ Սարա ցԱբրամ յերկրին Քանանացւոց՝՝. Որովհետեւ արգել զիս Տէր ի ծնանելոյ, արդ մուտ առ աղջիկդ իմ, զի արարից ինձ որդի ի դմանէ։ Եւ ունկնդիր եղեւ Աբրամ ձայնի Սարայի։
Եւ որդւոց հարճիցն իւրոց որ էին Աբրահամու՝ ետ Աբրահամ պարգեւս, եւ արձակեաց զնոսա յԻսահակայ որդւոյ իւրոյ, մինչդեռ ինքն կենդանի էր, ընդ արեւելս՝ յերկիրն արեւելից։
Այսպէս ասէ Տէր. Ահա ես յարուցից ի վերայ քո չարիս ի տանէ քումմէ. եւ առից զկանայս քո առաջի աչաց քոց եւ տաց ընկերի քում, եւ ննջեսցէ ընդ կանայս քո յանդիման արեգականս այսորիկ։