Եւ զորոջսն ուրոյն զատանէր Յակոբ, եւ կացուցանէր յանդիման մաքեացն, եւ զխոյ կապոյտ եւ զամենայն գորշախայտն յօդեաց՝՝. եւ զատանէր իւր հօտս առանձինն, եւ ոչ խառնէր զնոսա ի խաշինս Լաբանու։
Եթէ ոչ Աստուած հօր իմոյ, Աստուած Աբրահամու եւ Երկեւղն Իսահակայ էր ընդ իս, այժմ թերեւս ունայն իսկ արձակէիր զիս. այլ զտառապանս իմ եւ զվաստակս ձեռաց իմոց ետես Աստուած, եւ յանդիմանեաց զքեզ երէկ։