Եւ բուսոյց եւս Տէր Աստուած յերկրէ զամենայն ծառ գեղեցիկ ի տեսանել եւ քաղցր ի կերակուր, եւ զծառն կենաց ի մէջ դրախտին, եւ զծառն գիտելոյ զգիտութիւն բարւոյ եւ չարի։
Եւ ասէ Տէր Աստուած. Ահա Ադամ եղեւ իբրեւ զմի ի մէնջ՝ գիտել զբարի եւ զչար. եւ արդ գուցէ ձգիցէ զձեռն եւ առնուցու ի ծառոյն կենաց, ուտիցէ եւ կեցցէ յաւիտեան։
Եւ ժողովեաց արքայն Իսրայելի զամենայն մարգարէս՝՝ իբրեւ արս չորեքհարեւր. եւ ասէ ցնոսա արքայ. Երթա՞յց յՌամովթ Գաղաադ ի պատերազմ, թէ զտեղի կալայց։ Եւ ասեն. Ել, եւ տալով տացէ Տէր ի ձեռս արքայի։
Արդ մի՛ խաբեսցէ զձեզ Եզեկիաս, եւ մի՛ յուսացուսցէ զձեզ յայդ. մի՛ հաւատայք դմա. վասն զի ոչ կարացին աստուածք ամենայն ազգաց եւ թագաւորութեանց ապրեցուցանել զժողովուրդս իւրեանց ի ձեռաց իմոց եւ ի ձեռաց հարցն իմոց. եւ Աստուածդ ձեր ոչ փրկէ զձեզ ի ձեռաց իմոց։
Փոխանակ զի խոտորէիք զսիրտ արդարոյն անիրաւութեամբ՝՝ եւ իմ ոչ էր թիւրեալ զնա. եւ զօրացուցանէիք զձեռս անօրինին՝ չդառնալ ամենեւին յանօրէնութենէ իւրմէ, եւ՝՝ ի ճանապարհաց իւրոց չարաց եւ կեալ։
Եւ դու որդի մարդոյ, ասա ցիշխանդ Ծուրա. Այսպէս ասէ Տէր Տէր. Փոխանակ զի հպարտացաւ սիրտ քո, եւ ասացեր թէ՝ Աստուած եմ ես, եւ զբնակութիւն Աստուծոյ բնակեցի ի սիրտ ծովու. մարդ ես դու՝ եւ ոչ Աստուած, եւ ետուր զսիրտ քո իբրեւ զսիրտն Աստուծոյ։
խօսեաց եւ ասասցես. Այսպէս ասէ Տէր Տէր. Ահաւասիկ ես ի վերայ քո, փարաւոն արքայ Եգիպտացւոց, վիշապդ մեծ՝ որ նստիս ի մէջ գետոց, որ ասես թէ իմ են գետքս եւ ես արարի զսոսա՝՝։
Եւ մոլորեցուցանէր զորս բնակեալ են յերկրի՝ նշանօքն որ տուեալ են ի ձեռս նորա, առնել առաջի գազանին. ասեն ցնա բնակիչք երկրի. Արա զպատկեր գազանին, որ ի վիրաց սրոյն եկեաց՝՝։