12 Եւ ասէ Ադամ. Կինս զոր ետուր ընդ իս՝ սա ետ ինձ ի ծառոյ անտի եւ կերայ։
Եւ ասաց Տէր Աստուած. Ոչ է բարւոք մարդոյդ միայն լինել, արասցուք դմա օգնական ըստ դմա։
Եւ կոչեաց Ադամ անուանս ամենայն անասնոց, եւ ամենայն թռչնոց երկնից, եւ ամենայն գազանաց վայրի. բայց Ադամայ ոչ գտաւ օգնական նման նմա։
Եւ շինեաց Տէր Աստուած զկողն զոր առ յԱդամայ ի կին, եւ ած զնա առ Ադամ։
Եւ ասէ ցնա. Ո՞ պատմեաց քեզ թէ մերկ ես. բայց եթէ ի ծառոյն յորմէ պատուիրեցի քեզ անտի եւեթ չուտել, կերա՞ր արդեւք ի նմանէ։
եթէ թաքուցի զմեղս իմ ակամայ մեղուցեալ.
Անզգամութիւն առն ապականէ զճանապարհս նորա, եւ Աստուծոյ մեղ դնէ ի սրտի իւրում։
Որ ծածկէ զամպարշտութիւն իւր՝ ոչ յաջողեսցի, իսկ որ ի վեր հանէ եւ յանդիմանէ՝ սիրելի լիցի՝՝։
Նա իբրեւ կամեցաւ զանձն արդարացուցանել, ասէ ցՅիսուս. Եւ ո՞վ է իմ ընկեր։
Զի տգէտ են Աստուծոյ արդարութեանն, եւ զիւրեանցն խնդրեն կացուցանել, զի արդարութեանն Աստուծոյ ոչ հնազանդեցան։
Եւ ասէ Սաւուղ. ՅԱմաղեկայ ածի զայդ զոր ապրեցոյց ժողովուրդդ, զընտիրս խաշանց եւ զարջառոց, զի զոհեսցեն Տեառն Աստուծոյ քում. եւ զայլսն սատակեցի։