31 Իբրեւ ետես Տէր եթէ ատելի է Լիա, եբաց զարգանդ նորա. բայց Ռաքէլ ամուլ էր։
Եւ էր Սարա ամուլ եւ ոչ ծնանէր։
Եւ Սարա, կին Աբրամու, ոչ ծնանէր նմա. եւ էր նորա աղջիկ մի Եգիպտացի որոյ անուն էր Ագար։
Զի փակելով փակեաց Տէր արտաքուստ զամենայն արգանդ ի տան Աբիմելեքայ վասն Սառայի կնոջ Աբրահամու։
Եւ աղաչէր Իսահակ զՏէր վասն Ռեբեկայ կնոջ իւրոյ զի ամուլ էր։ Եւ լուաւ նմա Աստուած, եւ յղացաւ Ռեբեկա կին նորա։
Եւ պահէր Եսաւ ոխս Յակոբայ վասն օրհնութեանն զոր օրհնեաց զնա հայր իւր. եւ ասէր Եսաւ ի մտի իւրում. Մերձեսցին աւուրք կարեաց հօր իմոյ, զի սպանից զՅակոբ զեղբայր իմ։
Եւ եմուտ առ Ռաքէլ, եւ սիրեաց զՌաքէլ քան զԼիա. եւ ծառայեաց նմա այլ եւս եւթն ամ։
Եւ յղացաւ Լիա, եւ ծնաւ որդի Յակոբայ, եւ կոչեաց զանուն նորա Ռուբէն. ասէ. Զի ետես Տէր զտառապանս իմ, արդ սիրեսցէ զիս այր իմ։
Եւ յիշեաց Աստուած զՌաքէլ. եւ լուաւ նմա Աստուած, եւ եբաց զարգանդ նորա։
Որդիք Լիայ, անդրանիկ Յակոբայ՝ Ռուբէն, Շմաւոն, Ղեւի, Յուդա, Իսաքար, Զաբուղոն։
Կին քո որպէս այգի վայելուչ՝՝ յանկիւնս տան քո, որդիք քո որպէս նորատունկ ձիթենւոյ շուրջ զսեղանով քով։
Եւ ասէ Տէր ցՄովսէս. Տեսանելով տեսի զչարչարանս ժողովրդեան իմոյ որ յԵգիպտոս, եւ լուայ աղաղակի նոցա ի գործավարացն իւրեանց, զի գիտեմ զվիշտս նոցա.
եւ զԵսաւ ատեցի, եւ կարգեցի զսահմանս նորա յապականութիւն՝՝ եւ զժառանգութիւն նորա ի բաշխ անապատի՝՝։
Որ սիրէ զհայր կամ զմայր առաւել քան զիս՝ ոչ է ինձ արժանի. եւ որ սիրէ զուստր կամ զդուստր առաւել քան զիս՝ չէ ինձ արժանի։
Ոչ ոք կարէ երկուց տերանց ծառայել. կա՛մ զմին ատիցէ եւ զմեւսն սիրիցէ, կա՛մ զմին մեծարիցէ եւ զմեւսն արհամարհիցէ. ոչ կարէք Աստուծոյ ծառայել եւ մամոնայի։
Եւ ոչ գոյր նոցա որդեակ, քանզի Եղիսաբեթ ամուլ էր, եւ երկոքեան անցեալ էին զաւուրբք իւրեանց։
Եթէ ոք գայ առ իս, եւ ոչ ատեայ զհայր իւր եւ զմայր եւ զկին եւ զորդիս եւ զեղբարս եւ զքորս, նա՝ եւ զանձն եւս իւր, ոչ կարէ իմ աշակերտ լինել։
Որ սիրէ զանձն իւր՝ արձակէ զնա. եւ որ ատեայ զանձն իւր յաշխարհիս յայսմիկ՝ ի կեանսն յաւիտենականս պահեսցէ զնա։
Եւ ետ նմա ուխտ թլփատութեան. եւ ապա ծնաւ զԻսահակ, եւ թլփատեաց զնա յաւուր ութերորդի. եւ Իսահակ՝ զՅակովբ, եւ Յակովբ՝ զերկոտասան նահապետսն։
Եւ եթէ լինիցին առն միում երկու կանայք, եւ լինիցի ի նոցանէ մին սիրելի եւ մեւսն ատելի, եւ ծնանիցին նմա որդիս, սիրելին եւ ատելին, եւ լինիցի որդի անդրանիկ ատելւոյն,
Եւ ա՛ռ Բոոս զՀռութ, եւ եղեւ նմա ի կնութեան. եւ եմուտ առ նա, եւ ետ նմա Տէր յղութիւն, եւ ծնաւ որդի։
Եւ յղացաւ, եւ եղեւ ի ժամանակի աւուրցն եւ ծնաւ որդի, եւ կոչեաց զանուն նորա Սամուէլ, ասէ. Զի ի Տեառնէ Աստուծոյ զօրութեանց՝՝ խնդրեցի զսա։
վասն մանկանս այսորիկ. եւ՝՝ ետ Տէր զխնդրուածս իմ, զոր խնդրեցի ի նմանէ։
եւ Աննայի ետ մասն մի զի ոչ գոյր նորա որդի. բայց զԱննա սիրէր Եղկանա առաւել քան զՓեննանա, եւ՝՝ Տէր փակեաց զարգանդ նորա.
Եւ այց արար Տէր Աննայի, եւ յղացաւ եւ ծնաւ եւս երիս ուստերս եւ երիս դստերս. եւ մեծացաւ մանուկն Սամուէլ առաջի Տեառն։