Եւ կոչեաց Աբիմելէք զԱբրահամ, եւ ասէ ցնա. Զի՞նչ գործեցեր դու զայդ ընդ մեզ. միթէ մեղա՞ք ինչ քեզ, զի ածեր ի վերայ իմ եւ ի վերայ թագաւորութեան իմոյ մեղս մեծամեծս. գործ զոր ոչ ոք գործէ՝ գործեցեր ընդ իս։
Եւ ասէ Ադոնիբեզեկ. Եւթանասուն թագաւորք ծայրակտուրք ձեռօք եւ ոտիւք էին, որ քաղէին զփշրանս ի ներքոյ սեղանոյ իմոյ. արդ որպէս արարի, նոյնպէս հատոյց ինձ Աստուած։ Եւ ածին զնա յԵրուսաղէմ, եւ անդ մեռաւ։
Պատասխանի ետ ամենայն ժողովուրդն ի դրանն եւ ասեն. Մեք եմք վկայք։ Եւ ծերքն ասեն.՝՝ Տացէ Տէր զկինն որ մտանէ ի տուն քո իբրեւ զՀռաքէլ եւ իբրեւ զԼիա, որ շինեցին երկոքին զտունն Իսրայելի, առնել զօրութիւն յԵփրաթա, եւ կոչել անուն ի Բեթղեհէմ։