22 Եւ ժողովեաց Լաբան զամենայն արս տեղւոյն, եւ արար հարսանիս։
Եւ ասէ Յակոբ ցԼաբան. Տուր ինձ զկին իմ, լցեալ են աւուրք, զի մտից առ նա։
Եւ եղեւ երեկոյ, առեալ Լաբանու զԼիա դուստր իւր տարաւ առ Յակոբ, եւ եմուտ առ նա Յակոբ։
Եւ մի յերիցանցն՝՝ ասէր ցիս. Գրեա զայդ. Երանելիք են ամենեքեան որ կոչեցեալ են յընթրիս հարսանեաց Գառինն։