21 Եւ ասէ Յակոբ ցԼաբան. Տուր ինձ զկին իմ, լցեալ են աւուրք, զի մտից առ նա։
Եւ սիրեաց Յակոբ զՌաքէլ. եւ ասէ. Ծառայեցից քեզ եւթն ամ վասն Ռաքելայ դստեր քո կրտսերոյ։
Եւ ծառայեաց Յակոբ վասն Ռաքելայ ամս եւթն. եւ էին յաչս նորա իբրեւ աւուրք սակաւք, քանզի սիրէր զնա։
Եւ ժողովեաց Լաբան զամենայն արս տեղւոյն, եւ արար հարսանիս։
Այս քսան ամ է ի տան քում էի. զչորեքտասան ամ փոխանակ դստերաց քոց վաստակեցի, եւ զվեց ամ ի խաշինս քո, եւ խաբեցեր զիս ի վարձս տասն բծացս՝՝։
Խոտորեցաւ առ նա ի ճանապարհէ անտի եւ ասէ. Թոյլ տուր ինձ մտանել առ քեզ։ Զի ոչ ծանեաւ թէ նուն նորա իցէ։ Եւ նա ասէ. Զի՞նչ տացես ինձ եթէ մտանիցես առ իս։
Եմուտ Ադամ առ Եւայ կին իւր, եւ յղացաւ եւ ծնաւ զԿային. եւ ասէ. Ստացայ մարդ Աստուծով։
Եւ Յիսուսի Քրիստոսի ծնունդն էր այսպէս. խօսեալ զմայր նորա Մարիամ Յովսեփու, մինչչեւ եկեալ առ միմեանս՝ գտաւ յղացեալ ի Հոգւոյն Սրբոյ։
Եւ եթէ առնուցու ոք կին եւ ամուսնասցի ընդ նմա, եւ ատեսցէ զնա,
Եւ եղեւ յետ աւուրց, յաւուրս հնձոց ցորենոյ, այց արար Սամփսոն կնոջ իւրում, ածեալ ուլ մի յայծեաց, եւ ասէ. Մտից առ կին իմ ի սենեակ։ Եւ ոչ եթող զնա հայրն նորա մտանել առ նա։