Եւ հարցին արք տեղւոյն զՌեբեկայ կնոջէ նորա. եւ ասէ. Քոյր իմ է, քանզի երկեաւ ասել թէ Կին իմ է, թէ գուցէ սպանանիցեն զնա արք տեղւոյն վասն Ռեբեկայ, զի գեղեցիկ էր երեսօք։
Եւ եթող զամենայն որ ինչ իւր էր՝ ի ձեռս Յովսեփայ. եւ ոչ գիտէր զամենայն որ ինչ կայր ի տան իւրում, բայց միայն զհացն զոր ուտէր։ Եւ էր Յովսէփ ազնիւ երեսօք եւ գեղեցիկ տեսլեամբ յոյժ։
Եւ ես յորժամ գայի ի Միջագետաց Ասորւոց, մեռաւ մայր քո՝՝ Ռաքէլ յերկրին Քանանացւոց, ի մերձենալ ինձ յասպարէզ երկրին Քաբրաթայ, ի գալն՝՝ յԵփրաթա. եւ թաղեցի զնա յերկրի ասպարիսին՝՝. այն է Բեթղեհեմ։
Այսպէս ասէ Տէր. Ձայն ի Հռամայ լսելի եղեւ՝ ողբումն եւ լալումն եւ գուժումն. Ռաքէլ լայր զորդիս իւր, եւ ոչ կամէր մխիթարել ի վերայ որդւոց իւրոց, զի ոչ գոյին։