11 Եւ եհաս ի տեղի մի եւ ննջեաց անդ, քանզի արեւն ի մուտս էր. եւ առ ի քարանց տեղւոյն եւ եդ ընդ սնարս իւր, եւ ննջեաց ի տեղւոջն յայնմ։
Եւ մօտ ընդ մուտս արեւուն թմբրութիւն անկանէր ի վերայ Աբրամու. եւ ահա ահ խաւարին հասանէր ի վերայ նորա։
Եւ յարեաւ Յակոբ ընդ առաւօտն եւ առ զվէմն զոր եդ ընդ սնարս իւր, եւ կանգնեաց զնա արձան, եւ արկ եւղ ի գլուխ նորա։
Եւ կոչեաց Յակոբ զանուն տեղւոյն այնորիկ Տուն Աստուծոյ՝՝. եւ յառաջ անուն էր քաղաքին այնորիկ Լուզա։
Եւ ասէ ցեղբարսն իւր. Կուտեցէք քարինս։ Եւ կուտեցին քարինս եւ արարին բլուր, եւ կերան եւ արբին անդ ի վերայ բլրոյն։
Ասէ ցնա Յիսուս. Աղուեսուց որջք գոն, եւ թռչնոց երկնից՝ բոյնք. այլ Որդւոյ մարդոյ ոչ գոյ ուր դիցէ զգլուխ իւր։
Զի որպէս առաւելան չարչարանքն Քրիստոսի ի մեզ, նոյնպէս եւ ի ձեռն Քրիստոսի առաւել լիցի եւ մխիթարութիւնն մեր։