Իբրեւ տեսին եղբարքն Յովսեփայ եթէ մեռաւ հայրն նոցա, ասեն. Գուցէ ոխս ունիցի ընդ մեզ Յովսէփ, եւ հատուցանիցէ մեզ հատուցումն զամենայն չարեացն զոր անցուցաք ընդ նա։
Եւ հանին զնա ծառայքն նորա ի կառացն իւրոց, եւ եդին զնա ի կառսն յերկրորդս՝ որ էր նորա, եւ տարան զնա յԵրուսաղէմ. եւ մեռաւ եւ թաղեցաւ ընդ հարս իւր. եւ ամենայն Յուդաս եւ Երուսաղէմ սուգ առին ի վերայ Յովսեայ։
Փոխանակ զի եղեր ի թշնամութիւն յաւիտենից, եւ դարանակալ նստէիր նենգութեամբ տանն Իսրայելի, ի ձեռն թշնամեաց սրոյ ի ժամանակի նեղութեան՝՝, ի ժամանակի անիրաւութեան յետին վախճանի,
Զի էաք երբեմն եւ մեք անմիտք, անհաւանք, մոլորեալք, ծառայէաք ցանկութեանց եւ պէսպէս անառակութեանց. չարութեամբ եւ նախանձու շրջէաք, ատեցեալք՝ եւ զմիմեանս ատէաք։