Եւ զարմացաւ Իսահակ զարմացումն՝՝ մեծ յոյժ, եւ ասէ. Իսկ այն ո՞վ էր որ որսացաւ ինձ որս, եւ եբեր մատոյց, եւ կերայ յամենայնէ մինչչեւ քո եկեալ էր, եւ օրհնեցի զնա, եւ եղիցի օրհնեալ։
Եւ արդ զամենայն մարգարէս Բահաղու, զամենայն ծառայս նորա եւ զքուրմս նորա կոչեցէք առ իս, եւ այր ոք մի՛ վրիպեսցէ. զի զոհ մեծ է Բահաղու. եւ որ վրիպեսցէ, մի՛ ապրեսցի։ Եւ Յէու արար խաբանօք, զի կորուսցէ զծառայս Բահաղու։