34 Եւ եղեւ իբրեւ լուաւ Եսաւ զբանսն Իսահակայ հօր իւրոյ, աղաղակեաց ի ձայն մեծ դառնացեալ յոյժ, եւ ասէ ցհայրն իւր. օրհնեա արդ եւ զիս, հայր։
Եւ ասէ նա. Եկն եղբայր քո նենգութեամբ եւ առ զօրհնութիւնս քո։
Այսուհետեւ կերիցեն զպտուղս ճանապարհաց իւրեանց, եւ իւրեանց ամպարշտութեամբն յագեսցին։
Անզգամութիւն առն ապականէ զճանապարհս նորա, եւ Աստուծոյ մեղ դնէ ի սրտի իւրում։
Գիտէք զի թէպէտեւ յետոյ կամեցաւ ժառանգել զօրհնութիւնսն, խոտան գտաւ. զի եւ ապաշխարութեան տեղի ոչ եգիտ, թէպէտեւ արտասուօք խնդրեաց զնա։
Եւ ամբարձին Դաւիթ եւ արք նորա զձայնս իւրեանց եւ լացին, մինչեւ ոչ եւս գոյր ի նոսա զօրութիւն լալոյ։