27 Եւ մատեաւ համբուրեաց զնա. եւ առ զհոտ հանդերձից նորա, եւ օրհնեաց զնա եւ ասէ. Ահա հոտ որդւոյ իմոյ իբրեւ զհոտ անդոյ լիոյ զոր օրհնեաց Տէր։
Եւ սերմանեաց սերմն Իսահակ յերկրին յայնմիկ, եւ եգիտ ի տարւոջն յայնմիկ հարիւրաւոր զգարին։ Եւ օրհնեաց զնա Տէր։
Եւ առեալ Ռեբեկայ զպատմուճանն զազնիւ որդւոյ իւրոյ երիցու՝ որ կայր առ նմա ի տանն, զգեցոյց Յակոբայ որդւոյ իւրում կրտսերոյ։
Եւ ասէ ցնա Իսահակ հայր իւր. Մօտ եկ եւ համբուրեա զիս, որդեակ։
Պատասխանի ետ Իսահակ հայր նորա եւ ասէ ցնա. Ահա ի պարարտութենէ երկրի եղիցի բնակութիւն քո, եւ ի ցօղոյ երկնից ի վերուստ.
Եւ աչք Իսրայելի ծանրացեալ էին ի ծերութենէ անտի, եւ ոչ կարէր տեսանել. եւ մատոյց զնոսա առ նա, եւ համբուրեաց զնոսա, եւ ի գիրկս իւր առ զնոսա։
Եւ օրհնեաց զնոսա եւ ասէ. Աստուած, որում հաճոյ եղեն հարքն իմ առաջի նորա, Աբրահամ եւ Իսահակ, Աստուած՝ որ կերակրէ զիս ի մանկութենէ իմմէ մինչեւ ցայսօր,
Փորձեցեր զմեզ, Աստուած, եւ քննեցեր, որպէս եւ քննի արծաթ։
թզենի արձակեաց զբողբոջ իւր, որթք մեր ծաղկեալք ետուն զհոտս իւրեանց. արի եկ, մերձաւոր իմ, գեղեցիկ իմ, աղաւնի իմ,՝՝ եւ եկ դու։
Եւ զՅովսեփայ ասէ. Յօրհնութեան Տեառն երկիր նորա, ի ժամանակաց երկնից եւ ի ցօղոյ, եւ յանդնդոց աղբերաց ի ներքուստ,
Հաւատովք վասն հանդերձելոց իրաց օրհնեաց Իսահակ զՅակովբ եւ զԵսաւ։
Քանզի երկիր որ ըմպիցէ զանձրեւ բազում անգամ եկեալ ի վերայ նորա, եւ ծնանիցի արդիւնս շայեկանս նոցա վասն որոց գործիցին, ընդունի զօրհնութիւն յԱստուծոյ.