23 Եւ ոչ ծանեաւ զնա. զի էին ձեռք նորա իբրեւ զձեռսն Եսաւայ եղբօր իւրոյ թաւ. եւ օրհնեաց զնա
Եւ ասէ Յակոբ ցՌեբեկա մայր իւր. Եղբայր իմ Եսաւ՝ այր թաւ է, եւ ես լերկ.
Եւ զուլենիսն ագոյց ի բազուկս նորա, եւ ի վերայ մերկոյ պարանոցի նորա։
Մատեաւ Յակոբ առ Իսահակ հայր իւր, եւ շօշափեաց զնա եւ ասէ. Ձայնդ՝ ձայն Յակոբայ, եւ ձեռքդ՝ ձեռք Եսաւայ։
եւ ասէ. Դո՞ւ ես որդի իմ Եսաւ։ Եւ նա ասէ. Ես եմ։
Հաւատովք վասն հանդերձելոց իրաց օրհնեաց Իսահակ զՅակովբ եւ զԵսաւ։