13 Եւ ասէ ցնա մայրն իւր. Յիմ վերայ անէծքն այն, որդեակ. բայց միայն լուր ձայնի իմում եւ երթ ած ինձ։
Եւ ասէ ցնա Տէր. Երկու ազգ են յարգանդի քում, եւ երկու ժողովուրդք յորովայնէ քումմէ զատցին. եւ ժողովուրդ զժողովրդեամբ ելեւել առնիցէ, եւ երէցն կրտսերոյն ծառայեսցէ։
Եւ ասէ ցնա Յակոբ. Երդուիր ինձ այսօր։ Եւ երդուաւ նմա, եւ վաճառեաց Եսաւ զանդրանկութիւնս իւր Յակոբայ։
Գնաց եւ առ ած մօր իւրում. եւ արար խորտիկս, որպէս եւ սիրէր հայր նորա։
Արդ լուր, որդեակ, ձայնի իմում, եւ արի գնա ի Միջագետս՝՝ առ Լաբան եղբայր իմ ի Խառան.
Եւ արդ, որդեակ իմ, լուր ինձ, որպէս ես պատուիրեմ քեզ։
Ես առնում զդա յերաշխի. ի ձեռաց իմոց խնդրեսջիր զդա. եթէ ոչ ածից զդա առ քեզ եւ կացուցից առաջի քո, յանցաւոր եղէց զամենայն աւուրս։
Եւ ասէ կինն Թեկուացի. Յիմ վերայ, արքայ, անօրէնութիւնն, եւ ի վերայ տան հօր իմոյ, եւ արքայ եւ աթոռ իւր քաւեալ։
Եւ նա գնաց ի ճանապարհս տանն Աքաաբու. վասն զի մայրն իւր էր խորհրդակից նմա մեղանչել։
Պատասխանի ետ ամենայն ժողովուրդն եւ ասէ. Արիւն դորա ի վերայ մեր եւ ի վերայ որդւոց մերոց։
Եւ անկաւ առ ոտս նորա եւ ասէ. Յիս, տէր, վնաս իմ. բայց խօսեսցի աղախին քո յականջս քո, եւ լուիցես բանից աղախնոյ քո։