Եւ նա ասէ. Յիրաւի կոչեցաւ անուն նորա Յակոբ, զի այս երկիցս խաբեաց զիս. առ զանդրանկութիւնսն իմ, եւ արդ առ զօրհնութիւնս իմ։ Եւ ասէ Եսաւ ցհայր իւր. Եւ ոչ մի՞ ինչ օրհնութիւն թողեր ինձ, հայր։
Անիծեալ լիցի մարդն որ կարօղ իցէ, եւ կայցէ ի խաշին նորա որձ, եւ ուխտ իւր յանձին իւրում՝՝, եւ մատուցանիցէ Տեառն զարատաւորն. զի Թագաւոր յաղթօղ եմ ես, ասէ Տէր ամենակալ, եւ անուն իմ երեւելի ի մէջ ազգաց։