28 Եւ սիրեաց Իսահակ զԵսաւ, զի որս նորա կերակուր էր նմա. եւ Ռեբեկա սիրէր զՅակոբ։
Գնաց եւ առ ած մօր իւրում. եւ արար խորտիկս, որպէս եւ սիրէր հայր նորա։
Եւ ասէ Յակոբ ցհայրն. Ես եմ Եսաւ անդրանիկն քո. արարի որպէս եւ խօսեցար ընդ իս. արի նիստ եւ կեր յորսոյ իմմէ, զի օրհնեսցէ զիս անձն քո։
Եւ ասէ. Մատո ինձ եւ կերայց յորսոյ քումմէ, որդեակ, զի օրհնեսցէ զքեզ անձն իմ։ Առ մատոյց նմա եւ կերաւ. եւ եբեր նմա գինի, եւ արբ։
Արդ առ դու զգործի քո՝ զաղեղն եւ զկապարճս, եւ ել ի դաշտ եւ որսա ինձ որս։
Արար եւ նա խորտիկս, եւ մատոյց հօր իւրում, եւ ասէ ցհայր իւր. Յարիցէ հայր իմ եւ կերիցէ յորսոյ որդւոյ իւրոյ, զի օրհնեսցէ զիս անձն քո։
Եւ արա ինձ խորտիկս որպէս եւ ես սիրեմ, եւ բեր մատո ինձ զի կերայց. եւ օրհնեսցէ զքեզ անձն իմ մինչչեւ մեռեալ իցեմ։
Գնա դու ի խաշն, եւ առ ինձ անտի երկուս ուլս փափուկս եւ ընտիրս, եւ արարից զնոսա խորտիկս հօր քում որպէս եւ սիրէ։