25 Եւ եկն ել որդին անդրանիկ շառագոյն ամենեւին՝ իբրեւ զմորթ թաւ, եւ անուանեաց զանուն զորա Եսաւ. եւ ապա ել եղբայր նորա, եւ ձեռն նորա ունէր զգարշապարէ Եսաւայ. եւ կոչեաց զանուն նորա Յակոբ։
Եւ իբրեւ լցան նորա աւուրք ծնանելոյ, եւ էին երկու որդիք յորովայնի նորա։
Եւ եղեւ իբրեւ ծերացաւ Իսահակ, եւ վատեցին աչք նորա ի տեսանելոյ, կոչեաց զԵսաւ զորդի իւր զերէց եւ ասէ ցնա. Որդեակ իմ։ Եւ նա ասէ ցնա. Ահաւասիկ եմ։
Եւ ասէ Յակոբ ցՌեբեկա մայր իւր. Եղբայր իմ Եսաւ՝ այր թաւ է, եւ ես լերկ.
Եւ զուլենիսն ագոյց ի բազուկս նորա, եւ ի վերայ մերկոյ պարանոցի նորա։
Եւ ոչ ծանեաւ զնա. զի էին ձեռք նորա իբրեւ զձեռսն Եսաւայ եղբօր իւրոյ թաւ. եւ օրհնեաց զնա
Եւ ծնաւ Աբրահամ զԻսահակ. եւ որդիք Իսահակայ՝ Եսաւ եւ Յակոբ։
Դիք ի սիրտս ձեր. սիրեցի՝՝ զձեզ, ասէ Տէր։ Եւ ասացէք. Ի՞ւ սիրեցեր զմեզ։ Ո՞չ եղբայր էր Եսաւ Յակոբու, ասէ Տէր, եւ սիրեցի զՅակոբ,
Եւ առաքեաց Մովսէս հրեշտակս ի Կադեսայ առ արքայն Եդովմայ եւ ասէ. Այսպէս ասէ եղբայր քո Իսրայէլ. Դու ինքնին գիտես զամենայն աշխատութիւնս որ գտին զմեզ.
Եթէ լինիցին նոցա որդիք, յերրորդ ազգի մտցեն յեկեղեցի Տեառն։
եւ ետու Իսահակայ զՅակոբ եւ զԵսաւ. եւ ետու Եսաւայ զլեառնն Սէիր ի ժառանգութիւն. եւ Յակոբ եւ որդիք նորա իջին յԵգիպտոս։