եւ ասէ. Ահաւասիկ ես, տեարք, եկայք ի տուն ծառայի ձերոյ, հանգերուք, եւ լուացից զոտս ձեր. եւ կանխեալ ընդ առաւօտս երթիջիք զճանապարհ ձեր։ Եւ ասեն. Ոչ, այլ ի քաղաքամիջի աստ ագցուք։
Իբրեւ ետես զգինդսն եւ զապարանջանսն ի ձեռսն քեռ իւրոյ, եւ զի լուաւ զբանսն յՌեբեկայ քեռէ իւրմէ որ ասէր, թէ Այսպէս ինչ խօսեցաւ ընդ իս այրն. եւ եկն առ այրն, մինչ կայր ի վերայ ուղտուց իւրոց առ աղբերն։
Եւ եղեւ իբրեւ լուաւ Լաբան զանուն Յակոբայ որդւոյ քեռ իւրոյ, ընթացաւ ընդ առաջ նորա, գիրկս արկ եւ համբուրեաց զնա, եւ տարաւ զնա ի տուն իւր. եւ պատմեաց Լաբանու զամենայն զբանս զայսոսիկ։
Եւ ասէ ցմայր իւր. Զհազար եւ զհարեւր արծաթոյն զոր առեր առ քեզ, եւ երդուար եւ ասես յականջս իմ թէ՝՝ արծաթն առ իս է, ես առի զայն։ Եւ ասէ մայր նորա. Օրհնեալ լիցիս, որդեակ իմ, ի Տեառնէ։
Եւ ասէ Բոոս. օրհնեալ ես դու ի Տեառնէ Աստուծոյ, դուստր, զի ազնուացուցեր դու զգութ քո զվերջինս քան զառաջինն. զի ոչ չոգար զհետ երիտասարդաց զաղքատաց կամ զմեծամեծաց։