22 Եւ եղեւ իբրեւ դադարեցին ամենայն ուղտքն յըմպելոյ, եւ առ այրն գինդս ոսկիս՝ մի մի ըստ դահեկանի ձուլոյ՝՝, եւ երկուս ապարանջանս ի ձեռս նորա ի տասն դահեկանէ ձոյլ նոցա՝՝։
Իբրեւ ետես զգինդսն եւ զապարանջանսն ի ձեռսն քեռ իւրոյ, եւ զի լուաւ զբանսն յՌեբեկայ քեռէ իւրմէ որ ասէր, թէ Այսպէս ինչ խօսեցաւ ընդ իս այրն. եւ եկն առ այրն, մինչ կայր ի վերայ ուղտուց իւրոց առ աղբերն։
Եւ հարցի ցնա եւ ասեմ. Ո՞յր դուստր ես դու, պատմեա ինձ՝՝։ Եւ նա ասէ. Դուստր Բաթուելի եմ ես, որդւոյ Նաքովրայ զոր ծնաւ նմա Մեղքա։ Եւ եդի գինդս յականջս՝՝ նորա, եւ ապարանջանս ի ձեռս նորա։