21 Եւ այրն միտ դնէր նմա, եւ լուռ կայր ի միտ առնուլ, եթէ աջողեա՞ց Տէր զճանապարհ նորա, եւ թէ ոչ։
Եւ ասէ. Տէր, Աստուած տեառն իմոյ Աբրահամու, յաջողեա առաջի իմ այսօր, եւ արա ողորմութիւն ընդ տեառն իմում Աբրահամու։
Եւ փութացաւ թափեաց զսափորն յաւազանն, եւ ընթացաւ դարձեալ ի ջրհորն հանել, եւ եհան ջուր ամենայն ուղտուցն նորա։
Եւ ասէ. օրհնեալ Տէր Աստուած տեառն իմոյ Աբրահամու, որ ոչ վրիպեցոյց զարդարութիւն իւր եւ զճշմարտութիւն ի տեռնէ իմմէ, եւ ինձ յաջողեաց Տէր ի տան եղբօր տեառն իմոյ։
Եւ նա ասէ ցնոսա. Մի՛ խափանէք զիս, զի Տէր աջողեաց զճանապարհս իմ. արձակեցէք զիս զի երթայց առ տէրն իմ։
Օրհնութիւն Սաղմոսաց Դաւթի։
Աստուած խօսեցաւ ի սրբութենէ իւրմէ, բարձր եղէց, բաժանեցայց զՍիւքէմ եւ զհովիտսն Յարկաց չափեցից.
Եւ Մարիամ զամենայն զբանս զայսոսիկ պահէր եւ խելամուտ լինէր ի սրտի իւրում։
Եւ էջ ընդ նոսա եւ գնաց ի Նազարէթ, եւ էր նոցա հնազանդ. եւ մայր նորա պահէր զամենայն զբանսն ի սրտի իւրում։