20 Եւ փութացաւ թափեաց զսափորն յաւազանն, եւ ընթացաւ դարձեալ ի ջրհորն հանել, եւ եհան ջուր ամենայն ուղտուցն նորա։
մինչեւ դադարեաց յըմպելոյ, եւ ասէ. Եւ ուղտուցդ քոց հանից ջուր՝ մինչեւ ամենեքեան արբցեն։
Եւ այրն միտ դնէր նմա, եւ լուռ կայր ի միտ առնուլ, եթէ աջողեա՞ց Տէր զճանապարհ նորա, եւ թէ ոչ։
Եւ օրհնեաց զնոսա եւ ասէ. Աստուած, որում հաճոյ եղեն հարքն իմ առաջի նորա, Աբրահամ եւ Իսահակ, Աստուած՝ որ կերակրէ զիս ի մանկութենէ իմմէ մինչեւ ցայսօր,