2 Եւ ասէ Աբրահամ ցծառայն իւր ցերէց տան իւրոյ, ցիշխան ամենայն ընչից նորա. Դիր զձեռն քո ընդ երանօք իմովք,
Եւ ասէ Աբրամ. Տէր, Տէր, զի՞նչ արասցես ինձ, զի ես կորնչիմ անորդի, եւ որդի Մասեկայ ընդոծնի իմոյ, այն՝՝ է Եղիազար Դամասկացի։
Եւ ասէ. Ծառայ Աբրահամու եմ ես.
Եւ երդմնեցոյց զիս տէր իմ եւ ասէ. Ոչ առցես կին որդւոյ իմում Իսահակայ ի դստերաց աստի Քանանացւոց, յորոց միջի ես պանդխտեալս եմ յերկրի սոցա։
Եւ հրաման ետ Յովսէփ հազարապետին իւրում եւ ասէ. Լցէք զամանս արանցն կերակրով որչափ եւ կարիցեն բառնալ, եւ դիք զարծաթն իւրաքանչիւր ի բերան ամանոյ իւրոյ։
Եւ մերձեցան աւուրք Իսրայելի մեռանելոյ, եւ կոչեաց զորդի իւր զՅովսէփ եւ ասէ ցնա. Եթէ գտի շնորհս առաջի քո, դիր զձեռն քո ընդ երանօք իմովք, եւ արասցես ի վերայ իմ ողորմութիւն եւ ճշմարտութիւն, չթաղել զիս յԵգիպտոս։
Եւ ասէ. Երդուիր ինձ։ Եւ երդուաւ նմա։ Եւ երկիր եպագ Իսրայէլ ի վերայ գլխոյ գաւազանի իւրոյ՝՝։
Եւ յարեան ի վերայ նորա ծառայք տանն յարուցանել զնա, եւ ոչ կամէր յառնել ի գետնոյն, եւ ոչ եկեր ընդ նոսա հաց։
Եւ ժողովեաց ի վերայ նորա՝՝ Զամբրի ծառայ իւր՝ իշխան կիսոյ սպառազինաց. եւ նա ըմպէր եւ արբեալ էր ի տանն Արսայ հանդերձապետի ի Թերսա.
Իշխանք եւ զօրաւորք եւ ամենայն որդիք արքայի Դաւթի հօրն նորա հնազանդեցան նմա՝՝։
Որ բարւոք վերակացու լինին երիցունք՝ կրկին պատուոյ արժանի եղիցին, մանաւանդ որ աշխատիցին բանիւ եւ վարդապետութեամբ։
Պատասխանի ետ պատանին որ կայր ի վերայ հնձողացն եւ ասէ. Մովաբացի աղջիկն է որ դարձաւ ընդ Նոոմինայ յագարակէն Մովաբայ։