Եւ հարցին արք տեղւոյն զՌեբեկայ կնոջէ նորա. եւ ասէ. Քոյր իմ է, քանզի երկեաւ ասել թէ Կին իմ է, թէ գուցէ սպանանիցեն զնա արք տեղւոյն վասն Ռեբեկայ, զի գեղեցիկ էր երեսօք։
Եւ եթող զամենայն որ ինչ իւր էր՝ ի ձեռս Յովսեփայ. եւ ոչ գիտէր զամենայն որ ինչ կայր ի տան իւրում, բայց միայն զհացն զոր ուտէր։ Եւ էր Յովսէփ ազնիւ երեսօք եւ գեղեցիկ տեսլեամբ յոյժ։
Ես ննջեմ, եւ սիրտ իմ արթուն կայ։ Հարսնն զգայ զփեսային բախել զդուռնն.՝՝ Ձայն եղբօրորդւոյ իմոյ բախէ ի դրանն։ Փեսայն ասէ.՝՝ Բաց ինձ, քոյր իմ, մերձաւոր իմ, աղաւնի իմ, կատարեալ իմ. զի գլուխ իմ լցաւ ցօղով, եւ վարսք իմ ի շաղից գիշերոյ։