6 Եւ առ Աբրահամ զփայտ ողջակիզին, եւ եդ ի վերայ Իսահակայ որդւոյ իւրոյ. եւ առ ի ձեռն զհուրն եւ զսուրն. եւ գնացին երկոքեան ի միասին։
Եւ ասէ Աբրահամ ցպատանիս իւր. Նստարուք դուք այդր հանդերձ իշովդ, եւ ես եւ պատանեակդ երթիցուք մինչեւ ցանդր, եւ երկիր պագցուք եւ դարձցուք առ ձեզ։
Եւ ասէ ցնա Եղիա. Նիստ դու աստ, զի Տէր առաքեաց զիս ի Յորդանան։ Եւ ասէ Եղիսէ. Կենդանի է Տէր եւ կենդանի է անձն քո՝ եթէ թողից զքեզ։ Եւ գնացին երկոքեան։
Ամենեքեան իբրեւ ոչխարք մոլորեալք. այր ի ճանապարհի իւրում մոլորեցաւ, եւ Տէր մատնեաց զնա առ մեղս մեր.
զի լցցի բանն որ ասացաւ ի ձեռն Եսայեայ մարգարէի. Նա զհիւանդութիւնս մեր վերացոյց եւ զցաւս մեր եբարձ։
Եւ նոքա առեալ տանէին զնա. եւ բարձեալ էր ինքնին զխաչափայտն, եւ ելանէր ի տեղին որ անուանեալ էր Գագաթան, եւ կոչէր Եբրայեցերէն Գողգոթա.
որ զմեր մեղսն իւրով մարմնովն վերացոյց ի խաչափայտն, զի լիցուք զերծեալք ի մեղաց անտի, եւ իցեմք արդարութեանն կենակիցք. որոյ վիրօքն բժշկեցայք։