Եւ եղեւ ի ժամանակին յայնմիկ խօսեցաւ Աբիմելէք եւ Ոքոզաթ տաճարապետ նորա եւ՝՝ Փիքող սպարապետ զօրաց նորա, եւ ասեն ցԱբրահամ. Աստուած ընդ քեզ է յամենայնի զինչ եւ գործես։
Եւ հարցին արք տեղւոյն զՌեբեկայ կնոջէ նորա. եւ ասէ. Քոյր իմ է, քանզի երկեաւ ասել թէ Կին իմ է, թէ գուցէ սպանանիցեն զնա արք տեղւոյն վասն Ռեբեկայ, զի գեղեցիկ էր երեսօք։
Եւ ել ընդ առաջ նորա Յէու որդի Անանեայ մարգարէ, եւ ասէ նա ցարքայ Յովսափատ. Եթէ մեղաւորին դու օգնե՞ս, եւ կամ ատելւոյն ի Տեառնէ բարեկա՞մ լինիս. վասն այդորիկ եղեւ ի վերայ քո բարկութիւն ի Տեառնէ։
Եւ մարգարէացաւ Եղիազար որդի Ովդրայ ի Մարեսայ առ Յովսափատ, եւ ասէ. Վասն զի եղեր սիրելի Ոքոզեայ, խորտակեաց Տէր զգործն քո. եւ խորտակեցաւ նաւն քո եւ ոչ կարաց՝՝ երթալ ի Թարսիս։
Եւ այսպէս արար հրեշտակաց իշխանաց որք ի Բաբելոնէ առաքեցան առ նա հարցանել վասն նորա եւ՝՝ նշանաց որ եղեն ի վերայ երկրի. եւ եթող զնա Տէր փորձել զնա եւ գիտել թէ զի՞նչ է ի սրտի նորա։
եւ առ երկիւղի եւ ամօթոյ մարդկան յայտնիցեն եւ կործանեսցին. իսկ որ յուսացեալ է ի Տէր՝ ուրախ լիցի։ Ամպարշտութիւն առն՝ ածէ գայթակղութիւն, եւ որ յուսա ի Տէր՝ ապրեսցի։՝՝